Özet

Giriş: Bu çalışma ile üst üriner sistem enfeksiyonu (ÜSE) tanısıyla izlenen yaşlı hastalarda yetersiz ampirik antibiyoterapi ve hastane mortalitesi ile ilişkili risk faktörlerinin değerlendirilmesini amaçladık.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 33 hastanede Mart 2017-Eylül 2017 tarihleri arasında toplum kaynaklı ÜSE ve toplumda gelişen sağlık hizmetleri ile ilişkili ÜSE tanısıyla hospitalize edilerek kliniklerde ve/veya yoğun bakım ünitelerinde takip edilen 65 yaş ve üzeri hastalar dahil edildi.
Bulgular: Çalışmaya toplam 525 hasta (%48’i erkek olup, yaş ortalaması 76,46±7,93) dahil edildi. Hastaların %68,2’si acil servisten hastaneye giriş yapılmıştı. Hastaların %73,9’u piyelonefrit tanısı ile izlenmekteydi. İdrar kültürlerinde Gram-negatif, Gram-pozitif, Gram-negatif ve pozitif üremeler sırasıyla %88, %9,3 ve %2,7 olarak saptandı. Çok değişkenli analizde kronik obstrüktif akciğer hastalığı varlığı [Odds oranı (OR): 2,278], 85 yaş ve üzerinde olma (OR: 2,816), yoğun bakımda yatış (OR: 14,831), yetersiz başlangıç ampirik antibiyoterapi (OR: 2,364), mortalite üzerine etkili bağımsız değişkenler olarak tespit edildi. Üriner kateter varlığı, yoğun bakım ünitesinde izlem, benin prostat hipertrofisi varlığı, piperasilin tazobaktam ve karbapenem harici antibiyotik kullanımı, yetersiz ampirik antibiyoterapi üzerine etkili bağımsız değişkenler olarak saptadık (p<0,05).
Sonuç: Çalışmamızda ampirik tedavinin yetersizliği ile mortalite arasında doğrudan bir ilişki saptadık. Bu nedenle yaşlı hastalarda gelişen ÜSE’de en sık görülen mikroorganizmaların duyarlılık profillerinin bilinmesi bu enfeksiyonlara bağlı mortalite ve morbiditenin azaltılmasına yardımcı olabilir.